Wat een klier!

Lieve allemaal,

De afgelopen maanden waren zwaar. Mijn jaar begon namelijk niet zo goed met mijn gezondheid. Op 10 januari had ik een controle afspraak bij mijn oogarts, niks bijzonders opzich, want ik moet sowieso elke 6 maanden daarheen. Maar deze keer ging ik erheen met veel klachten en ik wist niet zo goed waardoor dit kwam. Ook mijn arts vond alles ‘onrustig’ en daarom wilde ze dat ik verder onderzoek zou laten doen. Zo gezegd zo gedaan; bloed geprikt en twee weken geleden heb ik een CT scan gehad van mijn schildklier en ogen.

Afgelopen dinsdag zou mijn arts bellen met de uitslag tussen 08.30u – 13.00u en toen ze gelijk om half 9 belde wist ik al dat het niet goed was. De oogziekte is weer actief, ik heb een erg verhoogde oogdruk, en er zijn weer antistoffen gevonden in mijn bloed. Een normale waarde is tussen de 0,1 – 35 en mijn antistoffen zitten op 70. In mijn geval is het zo wanneer er antistoffen worden gemeten dat duidt op de aanwezigheid van een auto-immuun ziekte van mijn schildklier.

Na bijna 4 jaar stabiel te zijn geweest zonder medicijnen is bij deze mijn auto-immuun ziekte weer actief 🙁 Het heeft me dagen gekost om dit tot mij door te laten dringen en wat de gevolgen hiervan zullen zijn. Tim en ik willen ook heel graag een gezin stichten, maar helaas is dit nog niet gelukt door o.a. mijn gezondheid. Het voelt zo verschrikkelijk oneerlijk, onwerkelijk… Ik wil helemaal niet weer zo ziek worden en medicijnen moeten innemen.

Ik probeer altijd zo positief mogelijk te blijven, te blijven lachen, door te gaan met leven. Want zielig in een hoekje gaan zitten (huilen) bereik je niks mee en het maakt je leven er niet beter op (alhoewel het soms best kan opluchten haha). Het is wat het is en ik wil juist altijd kijken naar de dingen die ik wel kan doen en genieten van alle mooie momenten die ik heb! Maar op dit moment wil ik eigenlijk alleen maar in bed gaan liggen en er niet meer uit komen.. Ik weet echt even niet meer waar ik de energie vandaan moet halen om verder te gaan. Al maanden lang heb ik het zwaar vanwege de problemen rondom de scheiding van mijn ouders en ik heb mijn hoofd altijd boven water weten te houden. Maar nu is het even op..

Sorry voor dit ietwat negatieve bericht, maar ik ga niet meer de schijn ophouden en doen alsof alles ok is. Want dat is het op dit moment even niet.

Maar het komt allemaal wel weer goed, het heeft tijd nodig. Want ja na regen komt altijd weer zonneschijn 🙂

Op 3 april heb ik opnieuw onderzoeken in het ziekenhuis om te kijken hoe het dan gaat en aan de hand daarvan wordt er een behandelplan opgesteld. Wordt vervolgd….

Veel liefs, Iris