12 maart 2018.
De dag die mijn hele leven zou veranderen. De dag dat mijn schildklier operatief werd verwijderd.
(minstens) 10 jaar van mijn leven ben ik op en af behoorlijk ziek geweest. Mijn schildklier werkte niet goed. Ik heb een auto-immuun ziekte waardoor mijn eigen lichaam denkt dat er iets niet goed is, in mijn geval met mijn schildklier. Hierdoor draaide mijn schildklier overuren, hij ging veelste snel werken. Gevolg: jarenlang last gehad van hartkloppingen (in extreme mate, dat ik bijna dagelijks “Bètablokkers” moest nemen = medicijnen die je bloeddruk en hartslag verlagen), slecht werkende nieren waardoor ik enorm veel vocht vast hield, trillende handen, haaruitval, stemmingswisselingen en de constante strijd tegen de kilo’s (zo lukte het mij om 40 kilo af te vallen, maar na mijn terugval van mijn ziekte in 2017 zaten die kilo’s er zo weer aan..)
Het was serieus de beste keus die ik ooit heb kunnen maken om mijn schildklier te laten verwijderen! Oké, het was ontzettend zwaar het afgelopen jaar om goed ingesteld te raken met de medicijnen, mijn conditie weer op te bouwen etc. maar het was het allemaal dubbel en dwars waard!!!
Want…
Ik heb totaal geen klachten meer nu ik goed ben ingesteld!! Nooit meer de angst dat mijn schildklier weer van slag raakt, dat ik weer zo ziek ga worden. Het is onbeschrijfelijk hoeveel rust dat geeft. Echt pure rust ervaar ik hierdoor in mijn hoofd.
Het enige waar ik nog last van heb is de chronische vermoeidheid, nooit uitgerust zijn (ik zou serieus niet eens weten wanneer ik voor het laatst wakker werd en dacht: zo ik voel me fit en uitgerust!). Daarnaast heb ik helaas ook nog veel last van mijn spieren en gewrichten, stijfheid, pijnlijk gevoel. Maar dit zal vrees ik altijd blijven (fibromyalgie / CVS).
Al met al gaat het dus allemaal redelijk goed met me 🙂
Liefs Iris