Gedicht

Het is zo zwaar om chronisch ziek te zijn,
Om elke dag te moeten vechten tegen die pijn.
Ik ben met mezelf in oorlogsstrijd,
En ik raak mezelf steeds een beetje kwijt.
Ik herken mijn eigen ik niet meer,
Dat doet verschrikkelijk veel zeer.
Als ik in de spiegel kijk zie ik een heel ander persoon,
Was ik maar weer gewoon!
Ik heb geen idee wanneer het beter zal gaan,
Ik heb het gevoel in het donker te staan.
Ik voel me zo alleen; thuis en in de klas,
Waar is toch dat vrolijke meisje dat ik eens was?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *