Déjà vu

Je zal het me niet vaak horen zeggen, maar man wat voel ik me rot! Niet zo zeer lichamelijk, gelukkig, maar in mijn hoofd.

Ik zal even bij het begin beginnen: sinds begin dit jaar zijn mijn leverwaardes slecht. Bij toeval is de huisarts hierachter gekomen, omdat ik extreem moe ben (nog vermoeider dan ik altijd al ben). Ze wilden alles uitsluiten en hebben toen op van alles getest met bloedonderzoek. Ze hadden niet had idee dat het iets ernstigs zou zijn, maar wilden het toch in de gaten houden. Zo gezegd zo gedaan. In het ziekenhuis hebben ze me drie maanden geleden ook getest op mijn leverwaardes en deze werden steeds slechter. Omdat ik toch al onder behandeling ben in het ziekenhuis heeft het ziekenhuis alles overgenomen van de huisarts. Drie weken geleden heb ik weer bloed laten prikken en mijn leverwaardes gaan dusdanig achteruit dat de arts zich zorgen maakt. Ik heb namelijk de lever van een zware alcoholist! En ik drink zelden, dus dat is erg zorgwekkend… Ik kreeg toen het nieuws dat ze vermoeden dat ik er een auto-immuunziekte bij heb aan mijn lever 🙁 Wat ben ik geschrokken van dit nieuws, het eerste wat ik dacht was: NIET WEER!! Ik was kwaad, verdrietig en heel erg onzeker wat er nu allemaal zou gaan gebeuren.

“Bij een auto-immuunziekte valt je lichaam zichzelf aan en ben je dus eigenlijk je eigen ziekteverwekker. Auto-immuunziekte ontstaat wanneer het immuunsysteem, bedoeld om ongewenste gasten te weren, lichaamseigen weefsel voor vreemd aanziet. Je lichaam denkt dat het te maken heeft met vijanden en schakelt dus het afweersysteem in. Het immuunsysteem gaat aan de slag om antistoffen tegen deze cellen en stoffen te vormen. Je wordt dus ziek, omdat je lichaam jou probeert te beschermen tegen jezelf.”

Ik heb een Déjà vu naar vier jaar geleden, toen alles begon met mijn schildklieraandoening. Ik kreeg namelijk eind oktober 2010 de diagnose en ben toen de hele ziekenhuis molen in gegaan. Morgen heb ik mijn eerste onderzoek en 3 december krijg ik alle uitslagen en hopelijk meer duidelijkheid over de diagnose en behandeling. Het voelt allemaal weer zoals vier jaar geleden…

Als ik een auto-immuunziekte heb aan mijn lever word ik daar op z’n zachts gezegd niet blij van. Ik heb verder weinig ‘gekke’ klachten, dus dat kan betekenen dat ik in een begin stadium zit. Gelukkig zijn ze er wat dat betreft hopelijk vroeg bij, want als er niks aan gedaan wordt heb je de kans om levercirrose te krijgen.

“Levercirrose is het gevolg van een chronische leverziekte. Men spreekt van levercirrose wanneer leverweefsel zo erg beschadigd is dat het niet meer kan herstellen. In een vergevorderd stadium is een levertransplantatie de enige mogelijke behandeling en de enige kans op genezing.”

Opzich gaat het goed met me hoor, ik ben weg bij AKO en ik werk nu 24 uur als Grafisch Vormgever bij Biological Solutions in Rotterdam. Ik heb het ontzettend naar m’n zin daar en ik doe alleen maar leuke dingen! 🙂 Lekker creatief bezig zijn, I Love It! Verder heb ik ook super leuke collega’s en is er veel begrip voor mijn ziekte, wat heel fijn is. Als ik een keer naar het ziekenhuis moet mag ik op andere dagen werken of kan ik zelfs vanaf huis werken.

Jullie horen van me 🙂 Wish me luck tomorrow…