Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven, dus ik dacht ik hou jullie (of degene die het interesseren) weer even op de hoogte!
Vorige week heb ik te horen gekregen dat ik (eindelijk!!) een uitkering heb!! Ik ben al bezig sinds mei 2011 met een Wajong uitkering, maar dit zat niet mee.. 2x afgewezen, maar nu heb ik dan een WWB uitkering (via de gemeente, soort bijstand). Tja beter dan niets.. Het geeft me in elk geval heel veel rust dat ik niet meer zo veel hoef te werken als het niet gaat. Nu kan ik toch m’n huur en andere vaste lasten betalen, want dat gaat gewoon door. M’n ouders hebben me altijd (financieel) gesteund, maar het voelt toch vervelend als je zo afhankelijk bent van anderen.. Ik kon er niet zo veel aan doen, doordat ik zo ziek werd ineens, maar dat er nu een uitkering is is zeker een pluspunt!
Verder heb ik te horen gekregen dat ik weg moet bij de Albert Heijn. Ze gaan meer met schiften werken en ze kunnen mij m’n uren niet meer geven. Ook omdat ik maar 16 uur werk kunnen ze goedkopere krachten inzetten. Ik ben nu bezig om mijn portfolio website online te krijgen zodat ik kan gaan solliciteren naar een baan in mijn eigen branche, Multimedia Vormgeven, waarvan ik mijn diploma heb behaald.
Ik voel me de laatste tijd wel iets beter. Ik slaap veel beter (nog wel met slaapmedicatie), maar stapje voor stapje kan ik steeds meer. Daarnaast zijn mijn schildklierwaardes constant en dit betekent dat het goed gaat. Ik ben nog wel onder behandeling en ik gebruik nog steeds medicatie, maar daarmee gaat het nu redelijk.
Helaas heb ik vandaag wel te horen gekregen bij de oogarts dat ik staar heb. Ik ben hier heel erg van geschrokken..
Ook doordat ik bijna 30 kilo ben aangekomen in een jaar tijd (o.a. door medicatie/prednison), heb ik waarschijnlijk ook een maagbreuk. Ik heb heel veel pijn in m’n maag en zeker na het eten. Ik heb nu een soort dieet en maagbeschermers om het tot rust te krijgen. Als het niet verbeterd komt er een kijkoperatie en gaan ze kijken hoe ze me verder kunnen behandelen.
Soms voel ik me net een vrouw van 70. Ik ben heel erg snel moe (ik heb een laag energieniveau), ik heb een slaapstoornis, reumatische klachten, oogklachten (waaronder staar) en een maagbreuk.. En waar dit alles mee begon: een schildklieraandoening..
Het is wat hoor, op je 22e! Wanneer zal het allemaal eens mee gaan zitten? Ik hoop dat er een dag komt dat ik me weer ‘de oude’ zal voelen.. We zullen het zien.
Ondertussen probeer ik zo positief mogelijk te blijven, ik ga op zoek naar een leuke creatieve baan en ik ben bezig met urgentie voor een ander huisje. Ik woon nu 3 hoog en ik moet steeds heel veel trappen op en dat hou ik niet vol..
Duimen geblazen dus!
Jullie horen van me!